भाषा --- मानवाच्या संस्कृतीचे आणि उन्नतीचे प्रतिक. पण प्रेमाला भाषा नसते. डोळ्यातल्या प्रेमाला वाचायला तसेच भाव असलेले दोन डोळे पुरेसे असतात. आधी मला पण असेच वाटायचे पण जेव्हा कावेरी ची गोष्ट कळली तेव्हा कळले कि भाषा खूप महत्वाची असते .. अगदी प्रेमात सुद्धा......................
कावेरी सांगली मध्ये शिक्षण आटपून पुण्यात नोकरीसाठी आली. चांगल्या नोकरी सोबत एखाद्या
foreign langauge ची जोड म्हणून German शिकायचे ठरवले.
कुठल्याही भाषेचा अभ्यास करण्यासाठी सोप्पा मार्ग म्हणजे त्या भाषेतल्या साहित्याचा अभ्यास करणे. कावेरीला german शिकवणाऱ्या madam ला हि गोष्ट अगदी व्यवस्तीत ठावूक होती. म्हणून त्यांनी क्लासमधल्या सगळ्यांना वाचायला german साहित्य दिलं. काही कविता, काही नाटकं madam नी विद्यार्थांच्या ग्रुपस ला दिलीत म्हणजे त्यांना ते वाचता वाचता भाषेचा अभ्यास पण करता येईल. कावेरीला एक छानस romatic नाटकं मिळाल अगदी रोमेओ-जुलीअत सारख !! आणि मनीष सारखा एक पार्टनर मिळाला ज्याचा ढंग फार निराळा होता. ती खूप serious होती तर तो just एक वेगळा अनुभव म्हणून शिकायला आला होता. पण तिच्या उत्साहाकडे बघून त्याने पण मन लावून german शिकायचं ठरवलं.
नाटकामध्ये कित्येक प्रसंग हे प्रेमाच्या उत्कट भावनाची वीण असलेल्या विचारांवर आधारित होते. दोघेही तसे प्रेमाच्या प्रांतात नवीन होते. किंबहुना त्यांनी फक्त फिल्म अथवा कादंबरीतून प्रेमाचा गंध घेतला होता.. ( स्वाद नाही) प्रेमाच्या त्या ओळींच्या ओलाव्यात भिजत नाटकाचा अर्थ समजावून घेता घेता काही थेंब अंगावर नक्कीच पडत होते....पण दोघेही खूप focused होते म्हणून शब्दातले भाव फक्त मेंदूपर्यत पोहोचत होते मनाला भिडत नव्हते.
तिकडे नाटकाचा एक छोटा भाग सदर करण्यासाठी प्रत्यक्ष प्रेम सोडून प्रेमासारख सगळच कराव लागल. हातात हात घालून प्रेमाच्या आणा भाका पण घेतल्या गेल्या.
टाळ्यांच्या कडकडाटात मिळाली दाद हि नाटकाला अथवा आपल्या सादरीकरणाला होती असा समाज करून दोघेहि मनातल्या खऱ्या भावनांकडे बघेनासे झालेत. पण तो पर्यंत त्यांच्यामध्ये छान मैत्री फुललेली होती.
कावेरी त्याच्याकडे एक अन एक गोष्ट share करू लागली. नोकरीची निवड, आई बाबांसाठी चे गिफ्ट्स आणि तिच्या ड्रेसचे रंग सगळे सगळे मनीषच्या आवडीचे. तो पण त्याचा व्यवसायातून वेळ काढून तिला भेटायला मुंबईतून पुण्यात येवू लागला.
कावेरीच्या नोकरीच सगळ सुरळीत झाल्यावर तिच्या घरच्यांनी रिती प्रमाणे तिच्या लग्नाची गोष्ट तिच्यासमोरच काढली. एरवी स्पष्ट आणि मोकळ्या मानाने बोलणारी कावेरी या विषयावर काहीच बोलायची नाही. तिला फक्त अस्वस्थ वाटायचं आणि नाटकातले एक दोन प्रसंग डोळ्या समोर यायचेत. लग्न आणि त्याच्यातल्या बाकी गोष्टींपेक्षा तीला प्रेमाच आकर्षण जाणवू लागल . मनात प्रश्न येवू लागले कि हे काय असत आपण जे अनुभवलं होत अगदी तसाच असत का ??
पण या सगळ्यांचा अर्थ काही कळत नव्हता.
पण या सगळ्यांचा अर्थ काही कळत नव्हता.
एव्हाना मनीषच्या पुण्यातल्या चकरा वाढल्या होत्या. असाच एकदा तो आला असतांना मनीष समोर हा विषय निघाला आणि कावेरीने घरच्यांचे plans त्याला सांगितले . मनीषने सुद्धा याच भावनांच्या गुंत्यात आपणही अडकलो आहोत याचा खुलासा केला. याचा अर्थ काय हे प्रश्न दोघांना पडले.. लग्नाचा विषय निघाला कि मनीषच्या डोळ्यासमोरचे तेच नाटकातले येत होते आणि त्याला एकाच प्रसंग आठवत होता - त्याच्या हातात येणारे कावेरीचे हात.
काही दिवसांनी मनीष पुह्ना पुण्यात आला. दोघेही नुसते अर्थ कळून घेण्यापेक्षा या अनुभवाचे येणाऱ्या उद्याशी काही संबंध जोडला येतील का असा प्रश्न मनीषने केला आणि कावेरीला त्या वेळी इतक्या दिवसांमधल्या पडलेल्या प्रश्नांचे उत्तर मिलाले.
काही दिवसांनी मनीष पुह्ना पुण्यात आला. दोघेही नुसते अर्थ कळून घेण्यापेक्षा या अनुभवाचे येणाऱ्या उद्याशी काही संबंध जोडला येतील का असा प्रश्न मनीषने केला आणि कावेरीला त्या वेळी इतक्या दिवसांमधल्या पडलेल्या प्रश्नांचे उत्तर मिलाले.
साठे madam च्या शिकवण्याचा वेगळ्या पद्धतीचे फायदे समजायला नाटकाची तेव्हा केलेली पारायण आणि नंतरच्या दिवसांमधले त्याचे उमगलेले अर्थ आज फलित झालेत.. मनातले बोलायला त्यांना जास्त वेळ लागला नाही. मनीषने तिला नाटकाच्या प्रसंगाचा आधार घेवून german भाषेत विचारले कि तू माझ्या सोबत तुझ पूर्ण आयुष्य घालवशील का ??
नाटकातले सगळे संवाद जिभेच्या टोकावर नाचत असतांना तिने प्रेमाच्या सगळ्यात पहिल्या भाषेचा आधार घेतला.. डोळ्याच्या भाषेचा ... मनीषला कळले...
प्रेमाला जरी भाषेची गरज लागत नसेल तरी पण भाषेच्या सपोर्टची गरज नक्कीच असते........................
अमित जहागीरदार
२०११
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा